In Noorbeek (Limburg) ont­springt een beekje "De Noor" uit een bron genaamd de Brigidabron.
Omstreeks 1858 was er een brongebouw gebouwd rond de plaats waar De Noor ont­springt. Deze bron is ver­noemd naar de patroonheilige van Noorbeek;   Sint Brigida.
Vanaf zeker 1586 is Noor­beek een Brigida bede­vaarts­plaats blijkt uit een bron van de Abt van Munster te Luxemburg (Zie: Pansophia).
Brigida wordt in Noorbeek vereerd op 1 en 2 Februari met het Keltische lente­feest Imbolc. Vroeger hield men begin Februari een processie met Brigida rond de akkers en zegende men het voer en drinkwater van het vee voor een gezonde en vruchtbare veestapel en akkers.
De Noor is het enige beekje dat vanuit Nederland richting België stroomt.
Via een in mergelsteen omlijste rondboogopening bij de Brigidabron loopt de beek langs een kade met wasplaats. Bij de Brigidabron is een trappetje gemaakt tussen twee paaltjes met een stenen bol, zodat men dichter bij het beekje kan komen. Dit was vroeger de wasplaats en is tegenwoordig een Rijksmonument
Vroeger was er ook een pomp om het water op te pompen, zodat men drink­water in emmers kon tappen.
Deze pomp is er tegenwoordig niet meer. Het water uit de bron is heden helaas erg vervuild en niet meer drinkbaar. Zeker nog in 2010 werd er door schoolkinderen onder begeleiding van een pastoor water uit de Brigidabron geschept en naar de kerk gebracht, waar ze het water in een grote koperen ketel deden.
Nadat de pastoor het water gezegend had konden de bezoekers het mee naar huis nemen (Bron: Eifelnatur.de).
Het water uit de Brigidabron zou o.a. oogkwalen genezen.
Er zijn verspreid door Europa verschillende plaatsen, stra­ten, kerken en bronnen naar Brigid vernoemd, zoals op de foto links hiernaast de Brigi­dab­ron in Kildare.
In Nederland vindt je in Geldrop, Noorbeek, Ommen en Zwolle een Brigida kerk en in België o.a. in Koersel.
Sint Brigid zou in Kildare geleeft hebben en "toevallig" rond 1 Februari gestorven zijn met Imbolc, toegewijd aan de Godin Brigid.

Men doopte vroeger een doek in de bron waarmee men dan een wond of aangedaan lichaamsdeel waste, waarna men het doek in een boom hing.
Wanneer het doek vergaan zou zijn, was men daarmee genezen  (Zie: MegalithicIreland.com).
De Godin Brigid was de Keltische Godin van het vuur, van inspiratie (o.a. dichtkunst), van de smederij, van genezing en geboorten. De Godin Brigid werd door de oude Kelten al eeuwenlang vóór Sint Brigid geëerd bij o.a. bronnen en putten, ze bezochten deze voor heling en zuivering. Bronnen en putten werden door de oude Kelten echter ook als wensbronnen gebruikt.

Bezoek aan de Brigidabron

De Brigidabron in Noorbeek staat bekend als een krachtplek; een bron van genezend water. Heden ten dage is het water uit de bron helaas erg vervuild en niet meer drinkbaar (Bron: Eifelnatur.de).
Bij de VVV van Noordbeek vertelde men me dat het de laatste tijd niet veel geregend had en de bron erg laag stond. Ik had m'n auto in de buurt van de Brigidakerk gezet, waar een enorme meipaal voor stond.
Het verhaal hierachter zou zijn dat in 1634 in Noorbeek en omgeving een veeziekte heerste. De inwoners van Noorbeek beloof­de Brigida toen ieder jaar een den bij Haar kapel te zetten, als de veeziekte zou ver­dwij­nen. De ziekte verdween en sindsdien wordt er ieder jaar op de tweede zaterdag na Pasen door de ongehuwde mannen van Noorbeek een grote den uit het bos gehaald en in Noorbeek voor Brigada opgericht (Zie ook Wikipedia).
Hierin herkennen we een oeroud heidens gebruik rond de meiboom, die op deze manier gekerstend is. Deze meiboom staat vlak naast de Brigidakapel bij de Brigidakerk. Het kapelletje is vrij te bezoeken, je ziet de entree deur op de foto hierboven vlak naast de meiboom. In de Brigidakapel zag ik een beeldje van Brigida met daarboven een Brigids-kruis  (foto links).

Na m'n bezoek aan het Brigidakapelletje liep ik met 5 minuutjes naar de Brigidabron. Pal voor de Brigidabron heb je een bushalte, dus de bron is goed bereikbaar via openbaar vervoer. Ik vulde wat flesjes met water uit de Brigida­bron, borg die weer op in de auto en pakte m´n wichelroede. Hiermee liep ik langs het beekje, over het terrein ernaast en vervolgens richting de bron.
Alleen toen ik vlak voor het brongebouw stond sloeg m'n wichelroede flink uit. Nadat ik m'n wichelroede weer opgeborgen had ging ik op die plek een meditatie doen. Nadat ik mezelf ont­spannen en leeg gemaakt had zag ik na een tijdje een vrouwengestalte in het bruin ver­schij­nen. Ik kon haar gezicht niet zien door een bruine kaproen (soort kap) die ze op had. De kap die de vrouw in het bruin op had, leek niet op het Brigidabeeld in de kapel. Ze hield haar handen uitgestrekt naast elkaar voor zich met haar handpalmen naar boven, waar water overheen begon te stromen. Het leek alsof ze zelf de bron van dit water was.
Het voelde als een uitnodiging om van dit water te drinken.
Tegelijkertijd hoorde ik de wind door de bladeren van de bomen waaien, wat het effect van klaterend water gaf, wat perfect samenging met de beelden
die ik zag. En als bonus begon de zon ook nog in m'n gezicht te schijnen.
De locatie rond de bron voelde heel prettig aan, een fijne sfeer.
Een mooie bron en krachtplaats om ook eens te bezoeken!