Een offer bestaat uit iets dat voor de gever waarde heeft. Archeologische vondsten laten zien dat de oude Kelten offers achterlieten in beken, rivieren en meren maar ook in offerkuilen. Men offerde o.a. kostbare voorwerpen zoals een mooie kruik, sieraden, munten, gereedschap en wapens. Dezen werden vaak eerst onbruikbaar gemaakt; gebroken of verbogen. Hierdoor waren deze offers onbruikbaar in deze wereld, dood voor deze wereld en bruikbaar in de Andere Wereld. (Bronnen:  Delaney Blz.79-80,  Green 1992 Blz.94,  Green 1994 Blz.67-70,  Hutton Blz.210-211)

Bloedoffers

De oude Kelten brachten ook bloedoffers, hierbij werdt een leven geofferd waarbij bloed vloeide van een dier of soms ook een mens. Honden en soms ook paarden werden wel geofferd in niet langer gebruikte graanopslagkuilen. Paarden waren zeer kostbaar en werden zelden geofferd. Honden werden vaak bij de jacht gebruikt. Wanneer men tijdens de jacht een dier had gedood, zag men dit als een soort van diefstal waarvoor een offer als tegenprestatie gegeven moest worden. Dieren die geofferd werden waren meestal huisdieren zoals een paard, os, varken, schaap of een hond. Er zijn zeer zeldzame sporen van mensen offers gevonden. Mogelijk was dit een gevangen vijand of misdadiger. Mogelijk waren de omstandigheden zo slecht dat alleen een zeer kostbaar offer in de vorm van een mensenleven de goden er toe kon bewegen hierin verbetering te brengen. Hoewel volgens de oude Romeinse bronnen de Kelten veel mensen zouden hebben geofferd, is hier geen archeologisch bewijs voor. Mensenoffers waren dus zeer zeldzaam. Ook dierenoffers waren zeer kostbaar en vormden een groot economisch verlies. Wanneer een dier geofferd werdt, werd het vlees vaak verdeeld tussen de gemeenschap en de goden. Het deel voor de Goden werd verbrand of begraven als offergave. Dieren waren van levensbelang tijdens het leven en waren net zo belangrijk in religie, mythen en de dood. Een bloedoffer koste altijd een leven.
Als vegetariër heb ik het niet zo op bloed­offers, naar mijn ervaringen zijn de Goden en Godinnen ook tevreden met offers waarin geen bloed vloeit. Het gaat er om dat een offer van waarde is voor degene die offert en om de intentie.
(Bronnen:  Delaney Blz.79-81,  Green 1992 Blz.92-97, 100-105, 111-127,  Green 1994 Blz.56, 59-61, 67-70,  Hutton Blz.211, 224-225, 255-256  Williams Blz.15-16, 38-41)

Menstruatiebloed

In het materiaal van een cursus die ik vorig jaar volgde vond ik een moderne mythe / fantasy verhaal getiteld "De Godin leeft in iedereen" van Susan Weed.
De schrijfster heeft in dit verhaal iets met menstruatiebloed.
Volgens de schrijfster voedt de Godin ons via de aarde met haar bloed en vraagt ze om menstruatiebloedoffers. Mentruatiebloed is een afvalproduct; het bevat baar­moe­der­slijm­vlies en bloed.
Een offer is een prijs betalen; iets waardevols offeren aan de Goden vanuit dankbaarheid of om iets gedaan te krijgen; bijvoorbeeld een goede oogst, genezing, een behouden reis, voorspoed. Menstruatiebloed ben je toch al kwijt, je hoeft er niets extra voor op te offeren. Wanneer je een bloedoffer zou willen doen zou ik dat dus niet met menstruatiebloed doen zoals men dat suggereerde met dit verhaal van Susan Weed tijdens een cursus die ik vorig jaar volgde . Het zal feministisch verantwoord zijn maar of de Goden en Godinnen hier nu zo blij mee zijn vraag ik me af...
Ik kan hier dan ook niet zoveel mee, maar ik ben dan ook een man. Een goede vriendin; een priesteres van de Godin, heeft echter ook niets met menstruatiebloed als offer voor de Goden en Godinnen. Ik denkt niet dat Susan Weed het concept van een offer brengen helemaal goed doordacht heeft in dit fantasy verhaaltje.

Menstruatiebloed bestaat uit baarmoederslijmvlies en bloed dat wanneer men bevrucht zou zijn geweest het nieuwe leven zou gaan voeden. Het bevat veel voedingsstoffen zoals stikstof, fosfor en kalium en zou goed zijn voor bijvoorbeeld planten, hoewel er ook stoffen in zitten die schadelijk zijn voor planten, zoals zouten. Het kan de grond ook verzuren, het bloed zou daarom verdund moeten worden met water (1 op 9). Men verspreid tevens microben die eigenlijk niet buiten de vagina thuis horen. Menstruatiebloed als plantenvoeding is dus niet zo'n heel goed idee.
Ik kwam wel tegen dat men menstruatiebloed zou kunnen gebruiken om de aarde te helen, met name plaatsen waar veel bloed gevloeit heeft ten gevolge van geweld en oorlog. Menstruatiebloed zou dan niet-geweldadig bloed zijn dat geen levens gekost heeft en dat gebruikt zou kunnen worden om dergelijke lokaties te helen. Op zich een mooie gedachte maar met enige haken en ogen; wanneer je de aarde op deze manier wil helpen helen, voeg dan voldoende water aan het menstruatiebloed toe om het te verdunnen. Echter, menstruatiebloed komt vaak met veel ongemak en pijn, energie die aan het bloed meegegeven wordt. Eigenlijk is menstruatiebloed dus niet zo geschikt om de planten te voeden of de aarde te helen.
(Zie ook:  Markale Blz.67,  Kennispoort-verloskunde.nl,  Knack.be,  NationalGeographic.nl,  TipsenWeetjes.nl)

Moderne offergaven

Ik las onlangs een artikeltje op Patheos.com over offergaven in de natuur. Daar las ik dat het de gewoonte kan zijn om muntjes, flesjes en steentjes in een boom achter te laten, wat vaak helemaal niet goed is voor de boom. Een offer van melk op, in of tegen een boom kan schadelijke schimmelgroei voeden. Een offer van uitheemse vruchten en bloemen kunnen de verspreiding van een uitheemse plant die het natuurlijke evenwicht kan verstoren veroorzaken. Verder zijn in dit artikeltje op Patheos.com ook typisch menselijk voedsel zoals snoep, koek, chocola niet bevoorderlijk om in de natuur achter te laten. Met dergelijke offers maak je dan niemand blij, de natuur niet, de boom niet, de natuurspirits niet, eigenlijk niemand, niet doen dus.
Mooie suggesties genoemd in dit artikel op Patheos.com zijn het zingen voor een boom als offergave, het offeren van water, de rotzooi die anderen hebben achtergelaten opruimen, geofferde muntjes verzamelen en doneren aan een goed doel die de locale natuur ten goede komt, enz..
Wanneer je iets wil offeren in schrift, bijvoorbeeld om in een boom te hangen of te verbranden, doe dit dan op natuurlijk papier of een natuurlijke stof, niet op iets synthetisch of van plastic. Ik geef meestal een offer van meel en mede, of een frisdrank (Appelsap, water of Charlie; een biologische frisdrank zonder suiker en andere onzin, met bubbels). Let er op dat je offer in harmonie met de natuur om je heen is.